exstructus
Latin
Étymologie
- Déverbal de exstruo, dérivé de exstructum, avec le suffixe -us, -us.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Nominatif | exstructŭs | exstructūs | 
| Vocatif | exstructŭs | exstructūs | 
| Accusatif | exstructum | exstructūs | 
| Génitif | exstructūs | exstructuum | 
| Datif | exstructūi ou exstructū | exstructibus | 
| Ablatif | exstructū | exstructibus | 
exstructus \Prononciation ?\ masculin
- (Rare) Empilement, construction.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
 
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | exstructus | exstructă | exstructum | exstructī | exstructae | exstructă | 
| Vocatif | exstructe | exstructă | exstructum | exstructī | exstructae | exstructă | 
| Accusatif | exstructum | exstructăm | exstructum | exstructōs | exstructās | exstructă | 
| Génitif | exstructī | exstructae | exstructī | exstructōrŭm | exstructārŭm | exstructōrŭm | 
| Datif | exstructō | exstructae | exstructō | exstructīs | exstructīs | exstructīs | 
| Ablatif | exstructō | exstructā | exstructō | exstructīs | exstructīs | exstructīs | 
exstructus \Prononciation ?\
- Participe passé de exstruo.