exstinctrix
Latin
Étymologie
- Déverbal de exstinguo (« éteindre »), dérivé de exstinctum, avec le suffixe -trix.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | exstīnctrīx | exstīnctrīcēs |
| Vocatif | exstīnctrīx | exstīnctrīcēs |
| Accusatif | exstīnctrīcem | exstīnctrīcēs |
| Génitif | exstīnctrīcis | exstīnctrīcum |
| Datif | exstīnctrīcī | exstīnctrīcibus |
| Ablatif | exstīnctrīcĕ | exstīnctrīcibus |
exstīnctrīx \eksˈstiːnk.triːks\ féminin 3e déclinaison, imparisyllabique (pour un homme, on dit : exstinctor)
- Celle qui éteint.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Variantes
- extinctrix
Dérivés dans d’autres langues
- Conventions internationales : Clarkeulia exstinctrix
- Français : extinctrice
Références
- exstinctor sur Logeion