er-maez
Étymologie
Adverbe
er-maez \ɛr.ˈmɛːs\
- Au-dehors, dehors.
Trouz a oa er-maez, er porzh, e-tal an ti, el liorzh.
— (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, page 50)- Il y avait du bruit dehors, dans la cour, devant la maison, dans le jardin.
Ma na houlez ket dond en ti, chom er-mêz.
— (Jules Gros, Le Trésor du Breton parlé - 1 : Le langage figuré, Emgleo Breiz - Brud Nevez, 1970, page 167)- Si tu ne veux pas entrer dans la maison, reste dehors.
Antonymes
Dérivés
- ermaezañs
- ermaezant
- ermaezedigezh
- ermaeziad
- ermaeziadeg
- ermaeziadenn
- ermaeziadez
- ermaeziadur
- ermaeziañ
- ermaezier
- ermaezierez
- ermaezierezh
- ermaezius
- mont er-maez
Références
- « emaez, er-maez, diavaez » dans François Vallée, Grand dictionnaire français-breton, Édition de l'Impression commerciale de Bretagne, Rennes, 1931-1933, 817 pages, page 194a
- Roparz Hemon, Nouveau dictionnaire breton français, Al Liamm, 6e édition revue et augmentée, 1978, page 261a
- Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 382b