er-maez

Étymologie

Composé de er et de maez.

Adverbe

er-maez \ɛr.ˈmɛːs\

  1. Au-dehors, dehors.
    • Trouz a oa er-maez, er porzh, e-tal an ti, el liorzh.  (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, page 50)
      Il y avait du bruit dehors, dans la cour, devant la maison, dans le jardin.
    • Ma na houlez ket dond en ti, chom er-mêz.  (Jules Gros, Le Trésor du Breton parlé - 1 : Le langage figuré, Emgleo Breiz - Brud Nevez, 1970, page 167)
      Si tu ne veux pas entrer dans la maison, reste dehors.

Antonymes

Dérivés

  • ermaezañs
  • ermaezant
  • ermaezedigezh
  • ermaeziad
  • ermaeziadeg
  • ermaeziadenn
  • ermaeziadez
  • ermaeziadur
  • ermaeziañ
  • ermaezier
  • ermaezierez
  • ermaezierezh
  • ermaezius
  • mont er-maez

Références

  • « emaez, er-maez, diavaez » dans François Vallée, Grand dictionnaire français-breton, Édition de l'Impression commerciale de Bretagne, Rennes, 1931-1933, 817 pages, page 194a
  • Roparz Hemon, Nouveau dictionnaire breton français, Al Liamm, 6e édition revue et augmentée, 1978, page 261a
  • Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 382b