enutritorius
Latin
Étymologie
- Dérivé de enutritus, avec le suffixe -orius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | enutritorius | enutritoriă | enutritorium | enutritoriī | enutritoriae | enutritoriă |
| Vocatif | enutritorie | enutritoriă | enutritorium | enutritoriī | enutritoriae | enutritoriă |
| Accusatif | enutritorium | enutritoriăm | enutritorium | enutritoriōs | enutritoriās | enutritoriă |
| Génitif | enutritoriī | enutritoriae | enutritoriī | enutritoriōrŭm | enutritoriārŭm | enutritoriōrŭm |
| Datif | enutritoriō | enutritoriae | enutritoriō | enutritoriīs | enutritoriīs | enutritoriīs |
| Ablatif | enutritoriō | enutritoriā | enutritoriō | enutritoriīs | enutritoriīs | enutritoriīs |
enutritorius \Prononciation ?\
- Propre à nourrir.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- (Sens figuré) Capable d'éduquer.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « enutritorius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage