enno
Forme de préposition
| Personne | Forme |
|---|---|
| 1re du sing. | ennon |
| 2e du sing. | ennout |
| 3e masc. du sing. | ennañ |
| 3e fém. du sing. | enni |
| 1re du plur. | ennomp |
| 2e du plur. | ennocʼh |
| 3e du plur. | enno ou enne |
| Impersonnel | ennor |
enno \ˈɛ.nːo\
- Troisième personne du pluriel de la préposition e.
Katell ha Chann a sammas o zoaz hag a gemeras, droug enno, hent ar gêr.
— (Jakez Riou, Troiou-kamm Alanig al Louarn 2, Gwalarn, 1936, page 90)- Catherine et Jeanne chargèrent leur pâte et prirent, en colère, le chemin de la maison.
Un darn vat eus he cʼhenwerzh a dremen dre ar porzhioù-mor: Sant-Nazer, an Oriant ha Brest eo ar re vrasañ pa gonter ar fardoù a vez diskarget enno.
— (Divi Kervella & Mikael Bodlore-Penlaez, Socio-économie / Sokioekonomiezh in Atlas de Bretagne / Atlas Breizh, Coop Breizh, 2011, page 115)- En effet, une grande partie du commerce breton passe par la voie maritime. Saint-Nazaire, Lorient et Brest sont les trois ports les plus importants en tonnages débarqués.
Italien
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe essere | ||
|---|---|---|
| Indicatif | Présent | |
| (loro / essi / esse) enno | ||
enno \ˈɛn.no\
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes