editus

Latin

Étymologie

Déverbal de edo faire sortir »), dérivé de editum, avec le suffixe -us, -us.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif editŭs editūs
Vocatif editŭs editūs
Accusatif editum editūs
Génitif editūs edituum
Datif editūi
ou editū
editibus
Ablatif editū editibus

editŭs \Prononciation ?\ masculin 4e déclinaison

  1. Déjection, excrément.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif editus edită editum editī editae edită
Vocatif edite edită editum editī editae edită
Accusatif editum edităm editum editōs editās edită
Génitif editī editae editī editōrŭm editārŭm editōrŭm
Datif editō editae editō editīs editīs editīs
Ablatif editō editā editō editīs editīs editīs

editus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de ēdo, ēdĕre, ēdĭdi, ēdĭtum : Sorti, produit, issu de, né de, mis au jour, montré, publié.

Références