editus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | editŭs | editūs |
| Vocatif | editŭs | editūs |
| Accusatif | editum | editūs |
| Génitif | editūs | edituum |
| Datif | editūi ou editū |
editibus |
| Ablatif | editū | editibus |
editŭs \Prononciation ?\ masculin 4e déclinaison
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | editus | edită | editum | editī | editae | edită |
| Vocatif | edite | edită | editum | editī | editae | edită |
| Accusatif | editum | edităm | editum | editōs | editās | edită |
| Génitif | editī | editae | editī | editōrŭm | editārŭm | editōrŭm |
| Datif | editō | editae | editō | editīs | editīs | editīs |
| Ablatif | editō | editā | editō | editīs | editīs | editīs |
editus \Prononciation ?\
- Participe passé de ēdo, ēdĕre, ēdĭdi, ēdĭtum : Sorti, produit, issu de, né de, mis au jour, montré, publié.
Références
- « editus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage