edita
Espagnol
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe editar | ||
|---|---|---|
| Indicatif | Présent | |
| (él/ella/ello/usted) edita | ||
| Impératif | Présent | (tú) edita |
edita \eˈði.ta\
Prononciation
- Madrid : \eˈði.ta\
- Mexico, Bogota : \eˈdi.t(a)\
- Santiago du Chili, Caracas : \eˈði.ta\
Italien
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe editare | ||
|---|---|---|
| Indicatif | Présent | |
| (lui / lei / egli / ella / esso / essa) edita | ||
| Impératif | Présent | (2e personne du singulier) edita |
edita \e.ˈdi.ta\
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Latin
Étymologie
- Substantivation du participe du verbe edo.
Nom commun
| Cas | Pluriel |
|---|---|
| Nominatif | edita |
| Vocatif | edita |
| Accusatif | edita |
| Génitif | editōrum |
| Datif | editīs |
| Ablatif | editīs |
edita \Prononciation ?\ neutre pluriel
Références
- « edita », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Portugais
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe editar | ||
|---|---|---|
| Indicatif | Présent | |
| você/ele/ela edita | ||
| Impératif | Présent | (2e personne du singulier) edita |
edita \i.ˈdi.tɐ\ (Lisbonne) \e.ˈdʒi.tə\ (São Paulo)