duplicatrix
Latin
Étymologie
- Déverbal de duplico (« doubler, augmenter »), dérivé de duplicatum, avec le suffixe -trix.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Nominatif | duplicātrīx | duplicātrīcēs | 
| Vocatif | duplicātrīx | duplicātrīcēs | 
| Accusatif | duplicātrīcem | duplicātrīcēs | 
| Génitif | duplicātrīcis | duplicātrīcum | 
| Datif | duplicātrīcī | duplicātrīcibus | 
| Ablatif | duplicātrīcĕ | duplicātrīcibus | 
duplicātrīx \du.pliˈkaː.triːks\ féminin 3e déclinaison, imparisyllabique (pour un homme, on dit : duplicator)
- Celle qui double.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
 
Dérivés dans d’autres langues
- Conventions internationales : Syllepte duplicatrix
- Français : duplicatrice
Références
- duplicator sur Logeion