disputatorius
Latin
Étymologie
- Dérivé de disputatum, avec le suffixe -orius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | disputatorius | disputatoriă | disputatorium | disputatoriī | disputatoriae | disputatoriă |
| Vocatif | disputatorie | disputatoriă | disputatorium | disputatoriī | disputatoriae | disputatoriă |
| Accusatif | disputatorium | disputatoriăm | disputatorium | disputatoriōs | disputatoriās | disputatoriă |
| Génitif | disputatoriī | disputatoriae | disputatoriī | disputatoriōrŭm | disputatoriārŭm | disputatoriōrŭm |
| Datif | disputatoriō | disputatoriae | disputatoriō | disputatoriīs | disputatoriīs | disputatoriīs |
| Ablatif | disputatoriō | disputatoriā | disputatoriō | disputatoriīs | disputatoriīs | disputatoriīs |
disputatorius \Prononciation ?\
- Qui discute.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- De dialecticien.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « disputatorius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage