discoriatorius
Latin
Étymologie
- Dérivé de discoriatus, avec le suffixe -orius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | discoriatorius | discoriatoriă | discoriatorium | discoriatoriī | discoriatoriae | discoriatoriă |
| Vocatif | discoriatorie | discoriatoriă | discoriatorium | discoriatoriī | discoriatoriae | discoriatoriă |
| Accusatif | discoriatorium | discoriatoriăm | discoriatorium | discoriatoriōs | discoriatoriās | discoriatoriă |
| Génitif | discoriatoriī | discoriatoriae | discoriatoriī | discoriatoriōrŭm | discoriatoriārŭm | discoriatoriōrŭm |
| Datif | discoriatoriō | discoriatoriae | discoriatoriō | discoriatoriīs | discoriatoriīs | discoriatoriīs |
| Ablatif | discoriatoriō | discoriatoriā | discoriatoriō | discoriatoriīs | discoriatoriīs | discoriatoriīs |
discoriatorius \Prononciation ?\
Références
- « discoriatorius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage