discens

Latin

Étymologie

substantivation du participe du verbe disco.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif discens discentēs
Vocatif discens discentēs
Accusatif discentĕm discentēs
Génitif discentĭs discentiŭm
Datif discentī discentĭbŭs
Ablatif discentĕ discentĭbŭs

discens \Prononciation ?\ masculin 3e déclinaison, faux imparisyllabique

  1. Eleve.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif discens discens discens discentēs discentēs discentia
Vocatif discens discens discens discentēs discentēs discentia
Accusatif discentem discentem discens discentēs discentēs discentia
Génitif discentis discentis discentis discentium discentium discentium
Datif discentī discentī discentī discentibus discentibus discentibus
Ablatif discentī discentī discentī discentibus discentibus discentibus

discens \Prononciation ?\ deuxième classe faux imparisyllabique

  1. Participe présent de disco

Références