Étymologie
- Dérivé de glan (« pur »), avec le préfixe di- (avec une mutation par adoucissement glan > cʼhlan, après le préfixe di-).
Adjectif
| Mutation |
Forme |
| Non muté |
dicʼhlan |
| Adoucissante |
zicʼhlan |
| Nature |
Forme |
| Positif |
dicʼhlan |
| Comparatif |
dicʼhlanocʼh |
| Superlatif |
dicʼhlanañ |
| Exclamatif |
dicʼhlanat |
dicʼhlan \ˈdi.ɣlãn\
- (Religion) Impur.
Hag ar cʼhig en devo stoket ouzh un dra bennak dicʼhlan ne vo ket debret, en tan e vo dêvet.
— (Ar Bibl - 1 Al Lezenn, traduit par Per ar Gall et Job Lecʼhvien, An Tour Tan, 1981, page 105)
- Et la viande qui aura touché quelque chose d’impur ne sera pas mangée, elle sera brûlée dans le feu.
Références
- « dicʼhlan, dibur » dans François Vallée, Grand dictionnaire français-breton, Édition de l'Impression commerciale de Bretagne, Rennes, 1931-1933, 817 pages, page 379b
- Roparz Hemon, Nouveau dictionnaire breton français, Al Liamm, 6e édition revue et augmentée, 1978, page 163b
- Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 711b