deponens
: déponens
Latin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | deponens | deponens | deponens | deponentēs | deponentēs | deponentia |
| Vocatif | deponens | deponens | deponens | deponentēs | deponentēs | deponentia |
| Accusatif | deponentem | deponentem | deponens | deponentēs | deponentēs | deponentia |
| Génitif | deponentis | deponentis | deponentis | deponentium | deponentium | deponentium |
| Datif | deponentī | deponentī | deponentī | deponentibus | deponentibus | deponentibus |
| Ablatif | deponentī | deponentī | deponentī | deponentibus | deponentibus | deponentibus |
deponens \Prononciation ?\
- Participe présent de depono.
- (Par adjectivation) Déponent.
Références
- « deponens », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage