dento
: dento-
Espéranto
Étymologie
- Du latin dens, dentis, du français dent, de l’italien dente.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | dento \ˈden.to\ |
dentoj \ˈden.toj\ |
| Accusatif | denton \ˈden.ton\ |
dentojn \ˈden.tojn\ |
dento \ˈden.to\ mot-racine UV
Dérivés
- denta, dentaire
- dentaro, denture
- dentego, défense
- denti, denter
- dentingo, alvéole dentaire
- dentisto, dentkuracisto, dentiste
- dentopikilo, cure-dent
- dentostango, crémaillère
- dentrado, engrenage
- kojnodento, canine
- laktodento, dent de lait
- mueldento, molaire
- tridento, trident
- tranĉodento, incisive
- sendenta, édenté
- sendentigi, édenter
Hyponymes
- dentego, défense
- kojnodento, canine
- laktodento, dent de lait
- mueldento, molaire
- tranĉodento, incisive
Holonymes
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « dento [ˈden.to] »
- Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « dento [Prononciation ?] »
- Brésil : écouter « dento [Prononciation ?] »
- France (Toulouse) : écouter « dento [Prononciation ?] »
- France (Vosges) : écouter « dento [Prononciation ?] »
Voir aussi
- dento sur l’encyclopédie Wikipédia (en espéranto)
Références
Bibliographie
- E. Grosjean-Maupin, Plena Vortaro de Esperanto, SAT, Parizo, 1934 (selon Retavortaro)
- dento sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
- dento sur le site Reta-vortaro.de (RV)
- Racine(s) ou affixe(s) "dent-", "-o" présents dans le dictionnaire des racines « Universala Vortaro » (R1 de l’Akademio de Esperanto).
Étymologie
- De l'espéranto dento.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| dento \Prononciation ?\ |
denti \Prononciation ?\ |
dento \dɛˈn.tɔ\
- Dent.
Portugais
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe dentar | ||
|---|---|---|
| Indicatif | Présent | eu dento |
dento \ˈdẽ.tu\ (Lisbonne) \ˈdẽ.tʊ\ (São Paulo)
- Première personne du singulier du présent de l’indicatif de dentar.
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes