dehortatorius
Latin
Étymologie
- Dérivé de dehortatus, avec le suffixe -orius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | dehortatorius | dehortatoriă | dehortatorium | dehortatoriī | dehortatoriae | dehortatoriă | 
| Vocatif | dehortatorie | dehortatoriă | dehortatorium | dehortatoriī | dehortatoriae | dehortatoriă | 
| Accusatif | dehortatorium | dehortatoriăm | dehortatorium | dehortatoriōs | dehortatoriās | dehortatoriă | 
| Génitif | dehortatoriī | dehortatoriae | dehortatoriī | dehortatoriōrŭm | dehortatoriārŭm | dehortatoriōrŭm | 
| Datif | dehortatoriō | dehortatoriae | dehortatoriō | dehortatoriīs | dehortatoriīs | dehortatoriīs | 
| Ablatif | dehortatoriō | dehortatoriā | dehortatoriō | dehortatoriīs | dehortatoriīs | dehortatoriīs | 
dehortatorius \Prononciation ?\
Références
- « dehortatorius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage