declamatorius
Latin
Étymologie
- Dérivé de declamatus, avec le suffixe -orius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | declamatorius | declamatoriă | declamatorium | declamatoriī | declamatoriae | declamatoriă |
| Vocatif | declamatorie | declamatoriă | declamatorium | declamatoriī | declamatoriae | declamatoriă |
| Accusatif | declamatorium | declamatoriăm | declamatorium | declamatoriōs | declamatoriās | declamatoriă |
| Génitif | declamatoriī | declamatoriae | declamatoriī | declamatoriōrŭm | declamatoriārŭm | declamatoriōrŭm |
| Datif | declamatoriō | declamatoriae | declamatoriō | declamatoriīs | declamatoriīs | declamatoriīs |
| Ablatif | declamatoriō | declamatoriā | declamatoriō | declamatoriīs | declamatoriīs | declamatoriīs |
declamatorius \Prononciation ?\
- De déclamation.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « declamatorius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage