daemonicus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien δαιμονικός, daimonikós.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | daemonicus | daemonică | daemonicum | daemonicī | daemonicae | daemonică |
| Vocatif | daemonice | daemonică | daemonicum | daemonicī | daemonicae | daemonică |
| Accusatif | daemonicum | daemonicăm | daemonicum | daemonicōs | daemonicās | daemonică |
| Génitif | daemonicī | daemonicae | daemonicī | daemonicōrŭm | daemonicārŭm | daemonicōrŭm |
| Datif | daemonicō | daemonicae | daemonicō | daemonicīs | daemonicīs | daemonicīs |
| Ablatif | daemonicō | daemonicā | daemonicō | daemonicīs | daemonicīs | daemonicīs |
daemonicus \Prononciation ?\
- Démoniaque, du démon.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Synonymes
Références
- « daemonicus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage