daemoniacus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien δαιμονιακός, daimoniakós.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | daemoniacus | daemoniacă | daemoniacum | daemoniacī | daemoniacae | daemoniacă |
| Vocatif | daemoniace | daemoniacă | daemoniacum | daemoniacī | daemoniacae | daemoniacă |
| Accusatif | daemoniacum | daemoniacăm | daemoniacum | daemoniacōs | daemoniacās | daemoniacă |
| Génitif | daemoniacī | daemoniacae | daemoniacī | daemoniacōrŭm | daemoniacārŭm | daemoniacōrŭm |
| Datif | daemoniacō | daemoniacae | daemoniacō | daemoniacīs | daemoniacīs | daemoniacīs |
| Ablatif | daemoniacō | daemoniacā | daemoniacō | daemoniacīs | daemoniacīs | daemoniacīs |
daemoniacus \Prononciation ?\
- Démoniaque.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Synonymes
Références
- « daemoniacus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage