d’acòrd
: d’acord
Étymologie
Adverbe
| Invariable |
|---|
| d’acòrd \d‿aˈkɔɾt\ |
d'acòrd \d‿aˈkɔɾt\ (graphie normalisée)
- D’accord.
Soi d’acòrd amb tu.
- Je suis d’accord avec toi.
Variantes orthographiques
Prononciation
- languedocien : [d‿aˈkɔɾt], [d‿aˈkɔɾ]
- provençal moyen : [d‿aˈkɔʁ]
- niçois, provençal alpin : [d‿aˈkwaʁ]
Références
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- Joan-Claudi Sèrras, Tot en Un - Lexic - Occitan/Francés, Français/Occitan, Institut d’Estudis Occitans, 2014