curans
Latin
Étymologie
- substantivation du participe du verbe curo (« soigner »).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | curans | curantēs |
| Vocatif | curans | curantēs |
| Accusatif | curantem | curantēs |
| Génitif | curantis | curantum |
| Datif | curantī | curantibus |
| Ablatif | curantĕ | curantibus |
curans \Prononciation ?\ masculin
- Médecin notamment le médecin traitant, aide-soignant.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Synonymes
Antonymes
- curandus
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | curans | curans | curans | curantēs | curantēs | curantia |
| Vocatif | curans | curans | curans | curantēs | curantēs | curantia |
| Accusatif | curantem | curantem | curans | curantēs | curantēs | curantia |
| Génitif | curantis | curantis | curantis | curantium | curantium | curantium |
| Datif | curantī | curantī | curantī | curantibus | curantibus | curantibus |
| Ablatif | curantī | curantī | curantī | curantibus | curantibus | curantibus |
curans \Prononciation ?\
- Participe présent de curo.
Références
- « curans », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage