cunctator
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | cunctator | cunctatorēs |
| Vocatif | cunctator | cunctatorēs |
| Accusatif | cunctatorem | cunctatorēs |
| Génitif | cunctatoris | cunctatorum |
| Datif | cunctatorī | cunctatoribus |
| Ablatif | cunctatorĕ | cunctatoribus |
cunctator \Prononciation ?\ masculin 3e déclinaison, imparisyllabique (pour une femme, on dit : cunctatrix)
- Temporiseur, personne qui tempère, hésite.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Dérivés dans d’autres langues
- Français : cunctateur
Prononciation
- \kuːnkˈtaː.tor\, [kuːŋkˈt̪äːt̪ɔr] (Classique)
- \kunkˈta.tor\, [kuŋkˈt̪äːt̪or] (Ecclésiastique)
Références
- « cunctator », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage