cuculus

Latin

Étymologie

De l’indo-européen commun *kuku coucou ») qui donne[1] κόκκυξ, kokkux en grec ancien, kukavica en slovène кукувица, kukuvitsa en bulgare, kukačka en tchèque, etc.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif cuculus cuculī
Vocatif cucule cuculī
Accusatif cuculum cuculōs
Génitif cuculī cuculōrum
Datif cuculō cuculīs
Ablatif cuculō cuculīs

cucūlus masculin

  1. (Ornithologie) Coucou.
    • Avium nomina multa a sono vocis constat esse conposita: ut grus, corvus, cygnus, pavo, milvus, ulula, cuculus, graculus et cetera.  (Isidore, Etymologiarum libri XX, XII)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Variantes

Synonymes

Dérivés dans d’autres langues

Prononciation

Paronymes

Références

  1. Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage