costumièr
Étymologie
Adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | costumièr \kustyˈmjɛ\ |
costumièrs \kustyˈmjɛs\ |
| Féminin | costumièra \kustyˈmjɛ.ɾo̞\ |
costumièras \kustyˈmjɛ.ɾo̞s\ |
costumièr \kustyˈmjɛ\ (graphie normalisée)
- Coutumier, habituel.
Un enemic fasiá pas partida del vocabulari costumièr, èra un mot d’adultes.
— (Sèrgi Gairal, Las vacanças de Pascas, 2013, IEO Edicions)- Un ennemi ne faisait pas partie du vocabulaire habituel, c’était un mot d’adultes.
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2