coriandrum
Latin
Étymologie
- Du grec ancien κορίανδρον, koríandron.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Nominatif | coriandrum | coriandra | 
| Vocatif | coriandrum | coriandra | 
| Accusatif | coriandrum | coriandra | 
| Génitif | coriandrī | coriandrōrum | 
| Datif | coriandrō | coriandrīs | 
| Ablatif | coriandrō | coriandrīs | 
coriandrum masculin
Dérivés
- coriandratus (« garni de coriandre »)
- coriandratum (« eau de coriandre »)
 
Vocabulaire apparenté par le sens
Prononciation
- \ko.riˈan.drum\, [kɔriˈän̪d̪rʊ̃ˑ] (Classique)
- \ko.riˈan.drum\, [kɔriˈän̪d̪rum] (Ecclésiastique)
Références
- « coriandrum », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage