coortus

Latin

Étymologie

Déverbal de coorior surgir »), dérivé de coortum, avec le suffixe -us, -us.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif coortŭs coortūs
Vocatif coortŭs coortūs
Accusatif coortum coortūs
Génitif coortūs coortuum
Datif coortūi
ou coortū
coortibus
Ablatif coortū coortibus

coortus \Prononciation ?\ masculin

  1. Naissance, apparition.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif coortus coortă coortum coortī coortae coortă
Vocatif coorte coortă coortum coortī coortae coortă
Accusatif coortum coortăm coortum coortōs coortās coortă
Génitif coortī coortae coortī coortōrŭm coortārŭm coortōrŭm
Datif coortō coortae coortō coortīs coortīs coortīs
Ablatif coortō coortā coortō coortīs coortīs coortīs

coortus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de coorior.

Références