convivium
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Nominatif | convivium | convivia | 
| Vocatif | convivium | convivia | 
| Accusatif | convivium | convivia | 
| Génitif | conviviī | conviviōrum | 
| Datif | conviviō | conviviīs | 
| Ablatif | conviviō | conviviīs | 
convivium \Prononciation ?\ neutre
- repas pris ensemble
- Neque enim ipsorum conviviorum delectationem voluptatibus corporis magis quam coetu amicorum et sermonibus metiebar. Bene enim maiores accubitionem epularem amicorum, quia vitae coniunctionem haberet, convivium nominaverunt, melius quam Graeci, qui hoc idem tum compotationem, tum concenationem vocant, ut, quod in eo genere minimum est, id maxime probare videantur. — (Cicéron, Cato Maior de Senectute, 45)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
 
 
- Repas, festin.
- dominus convivii — (Petr. 34, 5.)- maitre de banquet
 
 
Dérivés
- convivialis (« convivial »)
Apparentés étymologiques
- conviva (« convive »)
Références
- « convivium », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage