consonantic
: consonàntic
Étymologie
- Dérivé de consonanta, avec le suffixe -ic.
Adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | consonantic \kunsunanˈtik\ |
consonantics \kunsunanˈtit͡s\ |
| Féminin | consonantica \kunsunanˈti.ko̞\ |
consonanticas \kunsunanˈti.ko̞s\ |
consonantic \kunsunanˈtik\ (graphie normalisée)
- (Linguistique) Consonantique.
Las modificacions consonanticas pòdon se produire al contacte de las consonantas amb las consonantas o amb las vocalas
— (Loís Alibèrt, Gramatica occitana segon los parlars lengadocians, Institut d'Estudis Occitans/Institut d’Estudis Catalans, 1976, p. 38)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Antonymes
- vocalic (« vocalique »)
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- Academia Occitana-Consistòri del Gai Saber, Diccionari General de la Lenga Occitana (DGLO), XXI s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2