consolatorius
Latin
Étymologie
- Dérivé de consolatus, avec le suffixe -orius, le radical étant lui-même dérivé de solatus, avec le préfixe con-.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | consolatorius | consolatoriă | consolatorium | consolatoriī | consolatoriae | consolatoriă |
| Vocatif | consolatorie | consolatoriă | consolatorium | consolatoriī | consolatoriae | consolatoriă |
| Accusatif | consolatorium | consolatoriăm | consolatorium | consolatoriōs | consolatoriās | consolatoriă |
| Génitif | consolatoriī | consolatoriae | consolatoriī | consolatoriōrŭm | consolatoriārŭm | consolatoriōrŭm |
| Datif | consolatoriō | consolatoriae | consolatoriō | consolatoriīs | consolatoriīs | consolatoriīs |
| Ablatif | consolatoriō | consolatoriā | consolatoriō | consolatoriīs | consolatoriīs | consolatoriīs |
consolatorius \Prononciation ?\
- Consolatoire.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « consolatorius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage