consolabundus

Latin

Étymologie

Dérivé de consolor consoler »), avec le suffixe -bundus.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif consolabundus consolabundă consolabundum consolabundī consolabundae consolabundă
Vocatif consolabunde consolabundă consolabundum consolabundī consolabundae consolabundă
Accusatif consolabundum consolabundăm consolabundum consolabundōs consolabundās consolabundă
Génitif consolabundī consolabundae consolabundī consolabundōrŭm consolabundārŭm consolabundōrŭm
Datif consolabundō consolabundae consolabundō consolabundīs consolabundīs consolabundīs
Ablatif consolabundō consolabundā consolabundō consolabundīs consolabundīs consolabundīs

consolabundus \Prononciation ?\

  1. Consolant, consolateur.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références