consolabundus
Latin
Étymologie
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | consolabundus | consolabundă | consolabundum | consolabundī | consolabundae | consolabundă |
| Vocatif | consolabunde | consolabundă | consolabundum | consolabundī | consolabundae | consolabundă |
| Accusatif | consolabundum | consolabundăm | consolabundum | consolabundōs | consolabundās | consolabundă |
| Génitif | consolabundī | consolabundae | consolabundī | consolabundōrŭm | consolabundārŭm | consolabundōrŭm |
| Datif | consolabundō | consolabundae | consolabundō | consolabundīs | consolabundīs | consolabundīs |
| Ablatif | consolabundō | consolabundā | consolabundō | consolabundīs | consolabundīs | consolabundīs |
consolabundus \Prononciation ?\
- Consolant, consolateur.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « consolabundus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage