connotative
Français
Forme d’adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | connotatif \ko.nɔ.ta.tif\ |
connotatifs \ko.nɔ.ta.tif\ |
| Féminin | connotative \ko.nɔ.ta.tiv\ |
connotatives \ko.nɔ.ta.tiv\ |
connotative \ko.nɔ.ta.tiv\
- Féminin singulier de connotatif.
Prononciation
- Alsace (France) : écouter « connotative [Prononciation ?] »
Anglais
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Adjectif
| Nature | Forme |
|---|---|
| Positif | connotative |
| Comparatif | more connotative |
| Superlatif | most connotative |
connotative \Prononciation ?\
Apparentés étymologiques
Dérivés
- connotatively
Italien
Forme d’adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | connotativo \Prononciation ?\ |
connotativi \Prononciation ?\ |
| Féminin | connotativa \Prononciation ?\ |
connotative \Prononciation ?\ |
connotative \Prononciation ?\
- Féminin pluriel de connotativo.
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes