conjurator
Anglais
Étymologie
- Du latin conjurator.
 
Nom commun
| Singulier | Pluriel | 
|---|---|
| conjurator \Prononciation ?\  | 
conjurators \Prononciation ?\  | 
conjurator \Prononciation ?\
- Conjurateur.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
 
 
Latin
Étymologie
- Dérivé de conjuratus, avec le suffixe -tor.
 
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Nominatif | conjurator | conjuratorēs | 
| Vocatif | conjurator | conjuratorēs | 
| Accusatif | conjuratorem | conjuratorēs | 
| Génitif | conjuratoris | conjuratorum | 
| Datif | conjuratorī | conjuratoribus | 
| Ablatif | conjuratorĕ | conjuratoribus | 
conjurator \Prononciation ?\ masculin
- Conjurateur, personne engagée par serment.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
 
 
Apparentés étymologiques
Références
- « conjurator », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage