confortatorius
Latin
Étymologie
- Dérivé de confortatus, avec le suffixe -orius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | confortatorius | confortatoriă | confortatorium | confortatoriī | confortatoriae | confortatoriă |
| Vocatif | confortatorie | confortatoriă | confortatorium | confortatoriī | confortatoriae | confortatoriă |
| Accusatif | confortatorium | confortatoriăm | confortatorium | confortatoriōs | confortatoriās | confortatoriă |
| Génitif | confortatoriī | confortatoriae | confortatoriī | confortatoriōrŭm | confortatoriārŭm | confortatoriōrŭm |
| Datif | confortatoriō | confortatoriae | confortatoriō | confortatoriīs | confortatoriīs | confortatoriīs |
| Ablatif | confortatoriō | confortatoriā | confortatoriō | confortatoriīs | confortatoriīs | confortatoriīs |
confortatorius \Prononciation ?\
- Fortifiant.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « confortatorius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage