confirmatrix
Latin
Étymologie
- Dérivé de confirmatum, avec le suffixe -trix.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Nominatif | cōnfīrmātrīx | cōnfīrmātrīcēs | 
| Vocatif | cōnfīrmātrīx | cōnfīrmātrīcēs | 
| Accusatif | cōnfīrmātrīcem | cōnfīrmātrīcēs | 
| Génitif | cōnfīrmātrīcis | cōnfīrmātrīcum | 
| Datif | cōnfīrmātrīcī | cōnfīrmātrīcibus | 
| Ablatif | cōnfīrmātrīcĕ | cōnfīrmātrīcibus | 
cōnfīrmātrīx \kon.fiːrˈmaː.triːks\ féminin (pour un homme, on dit : confirmator)
- Celle qui consolide, qui confirme, confirmatrice.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
 
Dérivés dans d’autres langues
- Français : confirmatrice
Références
- « confirmatrix », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage