condiscens
Latin
Étymologie
- substantivation du participe du verbe condisco.
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | condiscens | condiscens | condiscens | condiscentēs | condiscentēs | condiscentia |
| Vocatif | condiscens | condiscens | condiscens | condiscentēs | condiscentēs | condiscentia |
| Accusatif | condiscentem | condiscentem | condiscens | condiscentēs | condiscentēs | condiscentia |
| Génitif | condiscentis | condiscentis | condiscentis | condiscentium | condiscentium | condiscentium |
| Datif | condiscentī | condiscentī | condiscentī | condiscentibus | condiscentibus | condiscentibus |
| Ablatif | condiscentī | condiscentī | condiscentī | condiscentibus | condiscentibus | condiscentibus |
condiscens \Prononciation ?\ deuxième classe faux imparisyllabique
- Participe présent de condisco.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | condiscens | condiscentēs |
| Vocatif | condiscens | condiscentēs |
| Accusatif | condiscentĕm | condiscentēs |
| Génitif | condiscentĭs | condiscentiŭm |
| Datif | condiscentī | condiscentĭbŭs |
| Ablatif | condiscentĕ | condiscentĭbŭs |
condiscens \Prononciation ?\ masculin 3e déclinaison, faux imparisyllabique
- Condisciple.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « condiscens », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage