concursatorius
Latin
Étymologie
- Dérivé de concursatus, avec le suffixe -orius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | concursatorius | concursatoriă | concursatorium | concursatoriī | concursatoriae | concursatoriă | 
| Vocatif | concursatorie | concursatoriă | concursatorium | concursatoriī | concursatoriae | concursatoriă | 
| Accusatif | concursatorium | concursatoriăm | concursatorium | concursatoriōs | concursatoriās | concursatoriă | 
| Génitif | concursatoriī | concursatoriae | concursatoriī | concursatoriōrŭm | concursatoriārŭm | concursatoriōrŭm | 
| Datif | concursatoriō | concursatoriae | concursatoriō | concursatoriīs | concursatoriīs | concursatoriīs | 
| Ablatif | concursatoriō | concursatoriā | concursatoriō | concursatoriīs | concursatoriīs | concursatoriīs | 
concursatorius \Prononciation ?\
- D'escarmouche.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
 
Références
- « concursatorius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage