concupiscentivus
Latin
Étymologie
- Dérivé de concupiscens, concupiscentis, avec le suffixe -ivus.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | concupiscentivus | concupiscentivă | concupiscentivum | concupiscentivī | concupiscentivae | concupiscentivă |
| Vocatif | concupiscentive | concupiscentivă | concupiscentivum | concupiscentivī | concupiscentivae | concupiscentivă |
| Accusatif | concupiscentivum | concupiscentivăm | concupiscentivum | concupiscentivōs | concupiscentivās | concupiscentivă |
| Génitif | concupiscentivī | concupiscentivae | concupiscentivī | concupiscentivōrŭm | concupiscentivārŭm | concupiscentivōrŭm |
| Datif | concupiscentivō | concupiscentivae | concupiscentivō | concupiscentivīs | concupiscentivīs | concupiscentivīs |
| Ablatif | concupiscentivō | concupiscentivā | concupiscentivō | concupiscentivīs | concupiscentivīs | concupiscentivīs |
concupiscentivus \Prononciation ?\
- Concupiscent, qui désire ardemment.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Synonymes
Références
- « concupiscentivus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage