compunctorius
Latin
Étymologie
- Dérivé de compunctus, avec le suffixe -orius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | compunctorius | compunctoriă | compunctorium | compunctoriī | compunctoriae | compunctoriă |
| Vocatif | compunctorie | compunctoriă | compunctorium | compunctoriī | compunctoriae | compunctoriă |
| Accusatif | compunctorium | compunctoriăm | compunctorium | compunctoriōs | compunctoriās | compunctoriă |
| Génitif | compunctoriī | compunctoriae | compunctoriī | compunctoriōrŭm | compunctoriārŭm | compunctoriōrŭm |
| Datif | compunctoriō | compunctoriae | compunctoriō | compunctoriīs | compunctoriīs | compunctoriīs |
| Ablatif | compunctoriō | compunctoriā | compunctoriō | compunctoriīs | compunctoriīs | compunctoriīs |
compunctorius \Prononciation ?\
- Qui aiguillonne, qui excite.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « compunctorius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage