compunctorius

Latin

Étymologie

Dérivé de compunctus, avec le suffixe -orius.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif compunctorius compunctoriă compunctorium compunctoriī compunctoriae compunctoriă
Vocatif compunctorie compunctoriă compunctorium compunctoriī compunctoriae compunctoriă
Accusatif compunctorium compunctoriăm compunctorium compunctoriōs compunctoriās compunctoriă
Génitif compunctoriī compunctoriae compunctoriī compunctoriōrŭm compunctoriārŭm compunctoriōrŭm
Datif compunctoriō compunctoriae compunctoriō compunctoriīs compunctoriīs compunctoriīs
Ablatif compunctoriō compunctoriā compunctoriō compunctoriīs compunctoriīs compunctoriīs

compunctorius \Prononciation ?\

  1. Qui aiguillonne, qui excite.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références