coissiniera
Étymologie
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| coissiniera | coissinieras |
| [kuj.si.ˈnje.ɾo̯] | |
coissiniera \kuj.si.ˈnje.ɾo̯\ (graphie normalisée) féminin
- (Provençal) (Limousin) Taie d’oreiller.
E plora e gemisse. La coissiniera n’es tota banhada.
— (Pèire Pessamessa, Viatge au fons de la mitologia, 2008 [1])- Et elle pleure et gémit. La taie en est toute trempée.
Variantes dialectales
- coishinèra, capcèra (Gascon)
- coissinièra (Languedocien)
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- Yves Lavalade, Dictionnaire d’usage occitan/français - Limousin-Marche-Périgord, Institut d’Estudis Occitans dau Lemosin, 2010
- Jòrge Fettuciari, Guiu Martin, Jaume Pietri, Dictionnaire provençal français - Diccionari provençau francés, L'Escomessa, CREO Provença, Edisud, Aix-en-Provence, 2003, ISBN 2-7449-0464-3
- [1] Bras, M. & Vergez-Couret, M., Universitat de Tolosa Joan Jaurés, Basa Textuala per la lenga d'Òc, XIX - XXI s → consulter cet ouvrage