clamatus

Latin

Étymologie

Déverbal de clamo, dérivé de clamatum, avec le suffixe -us, -us.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif clamatŭs clamatūs
Vocatif clamatŭs clamatūs
Accusatif clamatum clamatūs
Génitif clamatūs clamatuum
Datif clamatūi
ou clamatū
clamatibus
Ablatif clamatū clamatibus

clamatus \Prononciation ?\ masculin

  1. Clameur, cri.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Synonymes

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif clamatus clamată clamatum clamatī clamatae clamată
Vocatif clamate clamată clamatum clamatī clamatae clamată
Accusatif clamatum clamatăm clamatum clamatōs clamatās clamată
Génitif clamatī clamatae clamatī clamatōrŭm clamatārŭm clamatōrŭm
Datif clamatō clamatae clamatō clamatīs clamatīs clamatīs
Ablatif clamatō clamatā clamatō clamatīs clamatīs clamatīs

clamatus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de clamo.

Références