circumductivus
Latin
Étymologie
- Dérivé de circumductus, avec le suffixe -ivus.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | circumductivus | circumductivă | circumductivum | circumductivī | circumductivae | circumductivă |
| Vocatif | circumductive | circumductivă | circumductivum | circumductivī | circumductivae | circumductivă |
| Accusatif | circumductivum | circumductivăm | circumductivum | circumductivōs | circumductivās | circumductivă |
| Génitif | circumductivī | circumductivae | circumductivī | circumductivōrŭm | circumductivārŭm | circumductivōrŭm |
| Datif | circumductivō | circumductivae | circumductivō | circumductivīs | circumductivīs | circumductivīs |
| Ablatif | circumductivō | circumductivā | circumductivō | circumductivīs | circumductivīs | circumductivīs |
circumductivus \Prononciation ?\
Références
- « circumductivus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « circumductivus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage