circulatrix
Latin
Étymologie
- Déverbal de circulor (« former un cercle »), dérivé de circulatum, avec le suffixe -trix.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | circulātrīx | circulātrīcēs |
| Vocatif | circulātrīx | circulātrīcēs |
| Accusatif | circulātrīcem | circulātrīcēs |
| Génitif | circulātrīcis | circulātrīcum |
| Datif | circulātrīcī | circulātrīcibus |
| Ablatif | circulātrīcĕ | circulātrīcibus |
circulātrīx \kir.kuˈlaː.triːks\ féminin 3e déclinaison, imparisyllabique (pour un homme, on dit : circulator)
Dérivés dans d’autres langues
- Conventions internationales : Helina circulatrix, Metrichia circulatrix
- Français : circulatrice
Références
- « circulatrix », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage