censorius
Latin
Étymologie
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | censorius | censoriă | censorium | censoriī | censoriae | censoriă |
| Vocatif | censorie | censoriă | censorium | censoriī | censoriae | censoriă |
| Accusatif | censorium | censoriăm | censorium | censoriōs | censoriās | censoriă |
| Génitif | censoriī | censoriae | censoriī | censoriōrŭm | censoriārŭm | censoriōrŭm |
| Datif | censoriō | censoriae | censoriō | censoriīs | censoriīs | censoriīs |
| Ablatif | censoriō | censoriā | censoriō | censoriīs | censoriīs | censoriīs |
censorius \Prononciation ?\
- De censeur.
- Critique, réprobateur.
Verum, ne videar intempestive censorium opus obiurgandis moribus nostrorum temporum suscepisse, iam nunc officia vilicae persequar.
— (Columelle, De Re Rustica, livre XII)- Mais, pour ne pas paraître mal à propos entreprendre un ouvrage de critique en blâmant les mœurs de mes contemporains, je vais maintenant m'occuper des devoirs de la métayère. — (traduction)
Références
- « censorius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage