carralièch
Étymologie
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| carralièch \Prononciation ?\ |
carralièches \Prononciation ?\ |
carralièch [karo̞ˈljɛt͡ʃ] (graphie normalisée) masculin
- Chartil, corps d’une charrette.
Variantes
- carraliech (Provençal)
Vocabulaire apparenté par le sens
Prononciation
- languedocien : [karaˈljɛt͡ʃ], [kaʁaˈljɛt͡ʃ]
- provençal (variante secondaire) : [kaʁaˈljɛ]
Références
- Frédéric Mistral, Lou Tresor dóu Félibrige ou Dictionnaire provençal-français embrassant les divers dialectes de la langue d’oc moderne, 1879
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage