callens
Latin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | callens | callens | callens | callentēs | callentēs | callentia |
| Vocatif | callens | callens | callens | callentēs | callentēs | callentia |
| Accusatif | callentem | callentem | callens | callentēs | callentēs | callentia |
| Génitif | callentis | callentis | callentis | callentium | callentium | callentium |
| Datif | callentī | callentī | callentī | callentibus | callentibus | callentibus |
| Ablatif | callentī | callentī | callentī | callentibus | callentibus | callentibus |
callens *\Prononciation ?\
- Participe présent de calleo :
- Calé, habile, connaisseur.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Calé, habile, connaisseur.
Références
- « callens », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage