calamitós
Catalan
Étymologie
- Du latin calamitosus.
Adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | calamitós [kələmiˈtos] |
calamitosos [kələmiˈtozus] |
| Féminin | calamitosa [kələmiˈtozə] |
calamitoses [kələmiˈtozəs] |
calamitós [kələmiˈtos]
Dérivés
- calamitosament
Apparentés étymologiques
Vocabulaire apparenté par le sens
Prononciation
- catalan central, baléare : [kələmiˈtos]
- catalan occidental : [kalamiˈtos]
- roussillonnais : [kələmiˈtus]
Étymologie
- Du latin calamitosus.
Adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | calamitós \kalamiˈtus\ |
calamitoses \kalamiˈtu.zes\ |
| Féminin | calamitosa \kalamiˈtu.zo̞\ |
calamitosas \kalamiˈtu.zo̞s\ |
calamitós [kalamiˈtus] (graphie normalisée)
Dérivés
- calamitosament
Apparentés étymologiques
Vocabulaire apparenté par le sens
- austrós
- desastrós
Références
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Frédéric Mistral, Lou Tresor dóu Félibrige ou Dictionnaire provençal-français embrassant les divers dialectes de la langue d’oc moderne, 1879