blid
Étymologie
- (Verbe no 1) Du vieil anglais blōwan.
Nom commun
blid \blɪd\
- (Anatomie) Sang.
Variantes
Prononciation
Références
Étymologie
- Du vieux suédois blīþer[1].
Adjectif
| Déclinaison de blid | Positif | Comparatif | Superlatif | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Attributif | Prédicatif | |||||
| Singulier | Indéfini | Commun | blid | blidare | — | blidast |
| Neutre | blitt | |||||
| Défini | Masculin | blide | blidaste | — | ||
| Autres | blida | blidaste | ||||
| Pluriel | blida | blidaste | blidast | |||
blid
- Doux.
En blid vinter.
- Un hiver doux.
Det är blitt väder.
- Il fait doux.
- Conciliant.
- Favorable, propice.
Se med blida ögon.
- Voir d'un regard propice.
Synonymes
Références
- Ferdinand Schulthess, Svensk-fransk ordbok, 1922, 1re édition → consulter cet ouvrage
- ↑ Elof Hellquist, Svensk etymologisk ordbok, 1922, 1re édition → consulter cet ouvrage