björn
Islandais
Étymologie
- Du vieux norrois bjǫrn, du proto-germanique *bernaz, forme nordique de *berô.
Nom commun
| Type | Singulier | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|
| Cas | Indéfini | Défini | Indéfini | Défini |
| Nominatif | björn | björninn | birnir | birnirnir |
| Accusatif | björn | björninn | birni | birnina |
| Datif | birni | birninum | björnum | björnunum |
| Génitif | bjarnar | bjarnarins | bjarna | bjarnanna |
björn \pjœrtn\ masculin
- Ours.
Synonymes
Étymologie
- Du vieux suédois biorn, du vieux norrois bjǫrn, du proto-germanique *bernaz, forme nordique de *berô.
Nom commun
| Commun | Indéfini | Défini |
|---|---|---|
| Singulier | björn | björnen |
| Pluriel | björnar | björnarna |
björn \Prononciation ?\ commun (pour la femelle, on peut dire : björnhona, björninna)
- (Zoologie) Ours.
Dérivés
- björnbär (« mûre sauvage »)
- björnhona (« ourse »)
- björnhund
- björninna (« ourse »)
- björnjakt (« chasse à l’ours »)
- björnkram
- björnlya
- björnskog (« forêt dans laquelle vivent des ours »)
- björntjänst
- björnunge (« ourson »)
- brunbjörn (« ours brun »)
- glasögonbjörn (« ours à lunettes »)
- isbjörn (« ours polaire »)
- karelsk björnhund (« chien d’ours de carélie »)
- stark som en björn
Proverbes et phrases toutes faites
Prononciation
- Suède : écouter « björn [Prononciation ?] »