beklimmen
Allemand
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Verbe
| Mode ou temps |
Personne | Forme |
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich beklimme |
| 2e du sing. | du beklimmst | |
| 3e du sing. | er/sie/es beklimmt | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich beklomm |
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich beklömme |
| Impératif | 2e du sing. | beklimm beklimme! |
| 2e du plur. | beklimmt! | |
| Participe passé | beklommen | |
| Auxiliaire | haben | |
| voir conjugaison allemande | ||
beklimmen \bəˈklɪmən\ (voir la conjugaison)
Prononciation
- Berlin : écouter « beklimmen [bəˈklɪmən] »
Néerlandais
Étymologie
Verbe
| Présent | Prétérit | |
|---|---|---|
| ik | beklim | beklom |
| jij | beklimt | |
| hij, zij, het | beklimt | |
| wij | beklimmen | beklommen |
| jullie | beklimmen | |
| zij | beklimmen | |
| u | beklimt | beklom |
| Auxiliaire | Participe présent | Participe passé |
| hebben | beklimmend | beklommen |
beklimmen \Prononciation ?\ transitif
Quasi-synonymes
- opklauteren
Antonymes
Dérivés
- bergbeklimmen
- bergbeklimmer
- bergbeklimming
Apparentés étymologiques
- opklimmen
Vocabulaire apparenté par le sens
Taux de reconnaissance
- En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
- 99,6 % des Flamands,
- 99,1 % des Néerlandais.
Prononciation
- Pays-Bas : écouter « beklimmen [Prononciation ?] »
Références
- ↑ Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal [≈ Reconnaissance du vocabulaire des Néerlandais et des Flamands 2013 : résultats de la grande enquête nationale sur les langues], Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 pages. → [archive du fichier pdf en ligne]