banau
Catalan
Étymologie
- De babau.
 
Adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Masculin | banau [bəˈnaw]  | 
banaus [bəˈnaws]  | 
| Féminin | banaua [bəˈnawə]  | 
banaues [bəˈnawəs]  | 
banau [bəˈnaw]
- (catalan central) (Populaire) Lâche et stupide.
 
Prononciation
- Barcelone (Espagne) : écouter « banau [Prononciation ?] »
 
Références
- Gran Diccionari de la llengua catalana, 1999 → consulter cet ouvrage
 
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
 
Adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Masculin | banau \ba.ˈnaw\  | 
banaus \ba.ˈnaw\  | 
| Féminin | banala \ba.ˈna.lo̯\  | 
banalas \ba.ˈna.lo̯\  | 
banau \ba.ˈnaw\ (graphie normalisée)
- (Provençal) (Limousin) (Gascon) Banal.
 
Variantes dialectales
- banal (Languedocien)
 
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
 - Patric Guilhemjoan, Elisa Harrer Diccionnari Occitan / Francés (Gasconha), 3 tòmes (A-D ISBN 978-2-86866-159-3, E-N ISBN 978-2-86866-160-9, O-Z ISBN 978-2-86866-161-6), Per Noste, 2020
 - Jòrge Fettuciari, Guiu Martin, Jaume Pietri, Dictionnaire provençal français - Diccionari provençau francés, L'Escomessa, CREO Provença, Edisud, Aix-en-Provence, 2003, ISBN 2-7449-0464-3
 - Yves Lavalade, Dictionnaire d’usage occitan/français - Limousin-Marche-Périgord, Institut d’Estudis Occitans dau Lemosin, 2010