bajulatorius
Latin
Étymologie
- Dérivé de bajulatus, avec le suffixe -orius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | bajulatorius | bajulatoriă | bajulatorium | bajulatoriī | bajulatoriae | bajulatoriă |
| Vocatif | bajulatorie | bajulatoriă | bajulatorium | bajulatoriī | bajulatoriae | bajulatoriă |
| Accusatif | bajulatorium | bajulatoriăm | bajulatorium | bajulatoriōs | bajulatoriās | bajulatoriă |
| Génitif | bajulatoriī | bajulatoriae | bajulatoriī | bajulatoriōrŭm | bajulatoriārŭm | bajulatoriōrŭm |
| Datif | bajulatoriō | bajulatoriae | bajulatoriō | bajulatoriīs | bajulatoriīs | bajulatoriīs |
| Ablatif | bajulatoriō | bajulatoriā | bajulatoriō | bajulatoriīs | bajulatoriīs | bajulatoriīs |
bajulatorius \Prononciation ?\
Références
- « bajulatorius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage